Bir Eczacılık Öğrencisi Gözüyle Pandemi « Sıradaki Haber

29 Mart 2024 - 15:42

Eczacılık Fakültesi Öğrenci

İrem Nur YILDIZ

Bir Eczacılık Öğrencisi Gözüyle Pandemi

Eczacılığın bel kemiği olan labaratuarlardan uzak kalmak en zor olanıydı.Labaratuardaki yorgunluklarımı,streslerimi ve çabalamalarımı özleyip durdum.

Bir Eczacılık Öğrencisi Gözüyle Pandemi
Son Güncelleme :

20 Mart 2021 - 12:12

694 views

Eczacı, ilaca nüfuz eden,ilaçla birlikte yoğrulan ve ilaçla bütünleşen bir meslek grubu.İş böyle olunca elimizden labaratuarların alınması bizim mesleğimize olan büyük bir tehditti.Yaklaşık bir dönem labaratuar dersini görmek şöyle dursun,labaratuar ismini bile dile getiremedik.Okul zamanları nefret ettiğimiz tartım sıralarını bile özledik desem inanır mısınız?
Havanlarımızdan,erlenlerden,beherlerden,büretlerden uzak kalmak belki de bizim ne kadar kutsal bir meslek sahibi olduğumuzu anlamamız için çok güzel bir vesile oldu.İnsanoğlu öyledir ya elinde olduğu sürece hiçbir şeyin kıymetini anlamaz,ama elinden bir gidecek olsun “ah vah” etmeye başlar.Pandemide de herkes gibi bizler de mesleğimizin hususiyetinin farkına vardık.Herhangi bir bölüm değil şifa kapısı olduğuna şahit olduk.

Normal zamanda derslere olan ilgim daha azdı,sabah erken saatte okula gitmek,kışın yağmurun altında ıslanmak,sabahtan akşama amfide ders dinlemek bir süre sonra sıkmaya başlamıştı.Bazen kaçırdığım noktalar oluyordu,bazen de uyukladığım dersler..
Pandemide evimizden katıldığımız derslerde daha rahat ders dinliyorduk evet pek etkileşimli olmuyordu ama bu rahatlığa tercih ederim.Hele hele dersleri sonradan defalarca dinleme şansımızın olması çok çok büyük bir imkandı.Normalde bir defaya mahsus olan dersi biz istediğimiz zaman izleyebiliyorduk.
Pandemide yakınlarımızı kaybetmek epey psikolojimizi alt üst etti.Ard arda ölüm haberleri bizleri yıktı.Ama her zorlukla beraber bir de kolaylık vardı.Mesela ben hayal bile edemeyeceğim,istesem dahi katılamayacağım birçok kongre,seminer ve söyleşiye evimden,bilgisayarımdan katılma imkanı buldum.Okul zamanları da epey programa katılırdım fakat çoğu zaman derslerimle çakıştığı için bir seçim yapmak zorunda kalırdım.Bazen programlara katılmak daha ağır basardı.Ama bir yandan da vicdan yapar üzülürdüm.Bir de İstanbul’da okuduğumu düşünecek olursak saatler süren trafik, bununla katmerlenen kalabalık ve yorgunluk çoğu zaman hayat kalitemi düşüren etmenler olurdu.Ama pandemide böyle bir sorun da olmadı.Ne trafik , ne kalabalık , ne de yorgunluk…
Evimden Antalya’da,Ankara’da,İzmir’de gerçekleşen ve belki de normal zamanda katılma ihtimalim dahi olmayan nice mesleki programa,kongreye katılma imkanı buldum.Hem de hiç mesafe kat etmeden sadece bir tıkla…

Bir dönem sonra etkinlikler öyle arttı ki ard arda bir programdan çıkıp diğerine katılıyordum ve bunları yaparken de derslerimi hiç mi hiç aksatmıyordum.
Okulumdan,arkadaşlarımdan,hocalarımdan ve tabi ki labaratuardan uzak kalmanın verdiği hüznü bu tarz etkinliklerle bir nebze de olsa yatıştırıyordum.
Pandeminin bana en büyük katkılarından biri de meslek büyüklerime ulaşma konusunda yaşadığım kolaylık oldu.Çeşitli üniversite ve firmalardan hocalarla online birebir tanışma ve sohbet etme şansı buldum.Normal zamanda olsa yoğunluklardan kaynaklı böyle bir görüşme mümkün olmayabilirdi.Dediğim gibi pandemi bana çok şey kazandırdı.
Normal zamanda trafikte kaybettiğim vakti evde mesleki araştırmalar yaparak değerlendirdim.Uzmanlık alanlarım üzerine eğildim.Bu alanda önde gelen isimlerle görüştüm,fikir alışverişinde bulundum.Kendimi oldukça aktif,etkili ve işe yarar hissettim.
Bu dönemde alanım dışında da epey etkin olduğumu düşünüyorum.Okul zamanı kitap okumaya vakit ayırmak mesele iken şimdi ayda 10 kitap okuduğum da oluyor.
Normalde yurtta kaldığım için ailemden uzakta onları epey özlüyordum.Sık sık görüşemiyorduk bu da beni oldukça etkiliyordu.Ama pandemide annemin sıcacık yemeklerinden yemek,kardeşlerimle oyunlar oynamak,ailecek akşamları beraber çay içmek bana öyle iyi gelmişti ki…
Bana bu imkanları sunduğu için pandemiye teşekkür ediyorum